‘ඕනෑම රටක සංවර්ධන කාර්යයේදී තරුණයා කියන්නේ කිසි ලෙසකත් නොසලකා හැරිය නොහැකි පිරිසක්. මොකද රටක අනාගත පැවැත්ම ඔවුන්ගේ කරමත රඳා පවතිනවා. තරුණයා කියන්නේ එතරම්ම වැදගත් පුද්ගලයෙක් වුණත් අපිට අදටත් විශාල ගැටලුවක් තිබෙනවා මේ රටේ සංවර්ධන කාර්යයට තරුණ දායකත්වය සහ තරුණයා කියන සම්පත කොතෙක්දුරට භාවිතයට ගන්නවාද කියන කාරණය සම්බන්ධයෙන්. ඒ ගැටලුවට පිළිතුරු හොයද්දී අපි විශේෂයෙන් කතා කළයුතු දෙයක් තමයි මේ ගැටලුවේ දැනට පවතින පසුබිම මොන වගේද කියන කාරණය. මේ පවතින අධ්‍යාපන රටාවට පවතින ප්‍රබල චෝදනාවක් තමයි අධික තරගකාරීත්වය සහ ක්‍රමයේ පවතින දුර්වලතාවන් නිසා පාසල් හැරයන්නන් ප්‍රමාණය වැඩිවෙමින් පවතිනවා යන්න. ඊට සමගාමීව විභාග ක්‍රමයේදී උසස් අධ්‍යාපනය ලැබීමට සුදුසුකම් නොලබන කණ්ඩායම් වෙනුවෙන් පවතින විකල්ප මොනවාද, පාසල් හැරයන දරුවන්ගේ අනාගතය නිර්මාණය කරදෙන්න අපිට ප්‍රතිපත්ති සහ ආයතනගත වැඩසටහන් ප්‍රමාණවත්ද කියන දේවල් සම්බන්ධයෙනුත් නැවත නැවත සිතන්නට සිදුවෙලා තියෙනවා.
තරුණයා කියන්නේ ස්වාධීනත්වය බලාපොරොත්තු වන සහ තමන්ටම ආවේණික වුණු ජීවන රටාවක් නිර්මාණය කරගන්න රුචිකත්වයක් දක්වන කණ්ඩායමක්. ඒ සෑම කරුණක්ම හා බැඳුණු ජීවන විලාසිතාවකුත් ඔවුන් සතුව දකින්නට ලැබෙනවා. තරුණ ප්‍රජාව තමන්ගේ ජීවන විලාසිතාව සකස් කරගන්නේ කුඩා කාලයේ සිටම ඔවුන් වටා පවතින පරිසරය පදනම් කරගෙන. මේ ආකාරයට නිසි ලෙස සමාජානුයෝජනය වුණු තරුණ පිරිස් තමන්ගේ අවස්ථාවන් හඳුනාගෙන ඉදිරියට යන්න සමත් වෙනවා. නමුත් තවමත් අපේ රටේ නිසි සමාජානුයෝජනයක් නොලද තරුණ කණ්ඩායම් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් මේ අවට සමාජයේ අපිට නිරන්තරයෙන් දකින්න ලැබෙනවා. එම පිරිස් කල්ලි හදාගෙන වෙනම උප සංස්කෘතියක් නිරිමාණය කරගන්නවා. මෙ‘ම උප සංස්කෘතිය අපේ රටේ පමණක් නෙවෙයි දියුණු ලෝකයේ රටවලත් දකින්නට ලැබෙනවා. කල්ලි ගැසීම කියන්නේ සමාජයේ පොදු ධර්මතාවක්. තරුණ කල්ලි සමාජ ප්‍රශ්නයක් බවට පත්වෙන්නේ එම කල්ලිවල ක්‍රියාකාරකම් සහ අරමුණු අනුව.
මේ සඳහා අපේ සමාජයෙන්ම ගන්න පුළුවන් නිදර්ශකයක් තමයි වීදි දරුවන් කියන්නේ. වීදි දරුවන්ගෙන් බහුතරයක් ඔවුන් හැදී වැඩෙන සමාජ පරිසරයේ බලපෑම් එක්ක තරුණ වියට එළඹීමෙන් පසුව කණ්ඩායම් වශයෙන් එකතුවෙලා විවිධ සමාජ විරෝධී ක්‍රියාකාරකම්වලට සම්බන්ධවෙන්න තියෙන ඉඩකඩ ඉතාමත් වැඩියි. මේ තරුණ කල්ලි අපිට නාගරික සමාජයේ පමණක් නෙවෙයි ග්‍රාමීය සමාජවලත් අද වෙනකොට සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයකින් දකින්නට ලැබෙනවා. ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල දකින්නට ලැබෙන තරුණ කණ්ඩායම් බොහෝ අවස්ථාවල ත්‍රිරෝද රථ සංස්කෘතියත් සමග බද්ධවෙලා ගමේ කැපී පෙනෙන කණ්ඩායමක් විදියට කටයුතු කරනවා. ඒ සඳහා ඔවුන් උපක්‍රම විදියට භාවිතා කරන්නේ ගමේ පොදු කටයුතුවලදී එහි මූලිකත්වය ගෙන ක්‍රියාකිරීම, යම් යම් උත්සව කටයුතු සංවිධානය ඔවුන් මූලිකත්වය ගෙන සිදුකිරීම, අසාධාරණයක් සිදුවුණු අවස්ථාවක ඒ සඳහා මැදිහත්වීම ආදී ක්‍රියාකාරකම්. ග්‍රාමීය තරුණ කල්ලි අතින් සිදුවන සමාජ විරෝධී මැදිහත් වීම ඉතාමත් අඩුයි මොකද ග්‍රාමීය පරිසරයක සිටින අයගේ අනන්‍යතාව විවෘත වීම නිසා ඔවුගේ චර්යාවන් සම්බන්ධයෙන් යම් යම් පාලනයන් තිබෙනවා.
නමුත් නාගරික සමාජයක දකින්නට ලැබෙන තරුණ කල්ලිවල එවැනි පාලනයක් නැහැ. එම තරුණයන්ගේ අනන්‍යතාව විවෘත නැහැ. සමහර අයගේ දෙමවුපියන් කවුද කියලා ඔවුන්වත් දන්නේ නැහැ. මේ කල්ලිවල සංයුතිය ගත්තොත් මේ අතර සිටිනවා බන්ධනාගාරගත වූ පිරිස්, නීතියත් සමග ගැටෙන පිරිස්, අවිධිමත් නිවාස ආශ්‍රිතව හැදී වැඩුනු හෝ වීදි දරුවන් ලෙස ජීවිතය ගත කරපු පිරිස්, මත්ද්‍රව්‍ය වෙළඳාමට සම්බන්ධ හෝ මත්ද්‍රව්‍ය සඳහා ඇබ්බැහි වූ පිරිස්, රාත්‍රී සමාජ ශාලාවල ජීවිතයට ඇබ්බැහි වූ පිරිස් යනාදී කණ්ඩායම්. භයානකම තත්ත්වයන් තමයි විවිධ සංවිධානාත්මක අපරාධවල මහ මොළකරුවන් තමන්ගේ අපරාධ වල අතරමැදියන් විදියට මේ තරුණ කණ්ඩායම් යොදා ගැනීම. උදාහරණයක් විදියට අද දකින්නට ලැබෙන මහා පරිමාණ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්වලදී ජාවාරම්කරුවන් විසින් මේ තරුණයන්ව බෙදාහරින්නන් සහ ප්‍රවාහනය කරන්නන් විදියට භාවිත කිරීම පෙන්වා දෙන්න පුළුවන්. ඔවුන් කල්ලි නිර්මාණය කරගන්නේ ඔවුගේ ආරක්ෂාවට. මේ තරුණයන්ට අනාගතය සඳහා විශාල බලාපොරොත්තු නැහැ. ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඔවුන් හුරුවී සිටින කෙටි කාලීන සහ දෛනික රසාස්වාදයන් පිනවා ගැනීමට සුදුසු ක්ෂණික සහ පහසු මුදල් උපයාගැනීමේ ක්‍රමවේදයන් පමණයි. මේ තත්ත්වයට දිගු කාලීනව හුරුවූ කණ්ඩායම් එයින් ගලවා ගැනීම පහසු කාර්යයක් නොවෙයි. ඊට හේතුව තමයි නාගරික සමාජයන්වලඅවස්ථාවන් ඕනෑ තරම් තිබෙනවා අයථා ක්‍රමවලින් මුදල් උපයාගැනීමට. මේ සමාජ ගැටලුව ශ්‍රී ලංකාවට පමණක් පොදු වුණු ගැටලුවක් නොවෙයි සංවර්ධිත රටවලට පවා මේ ගැටලුව සැලකිය යුතු මට්ටමකට අහිතකර තත්ත්වයන් නිර්මාණය කර තිබෙනවා.
ශ්‍රී ලංකාවේ සෑම ප්‍රදේශයකටම ආවේණිකව ඒ ඒ ප්‍රාදේශීය අනන්‍යතාෙවන් යුතු තරුණ කල්ලි දැකගන්න ලැබෙනවා. මේ තරුණ කල්ලිවලට නායකයෙක් ඉන්නවා. කල්ලිවල නායකත්වය තීරණය වෙන්නේ ඔහු කොතරම් වතාවක් බන්ධනාගාරගතවෙලා, අපරාධවලට සම්බන්ධවෙලා අත්දැකීම් ලබා තිබෙනවාද, ඔහුට කොතරම් පාතාලය වැනි පිරිස් සමග සම්බන්ධතා තිබෙනවාද කියන සාධක මත. කණ්ඩායමේ සියලුදෙනා අතරේ අන්‍යෝන්‍ය බැඳියාවක්, විශ්වාසවන්තභාවයක් තිබෙනවා. ඔවුන් එක්වෙලා ඉන්නේ සමජාතීය අදහස් සහිතවයි. ඔවුන්ගේ කණ්ඩායම ක්‍රියාත්මක වන ප්‍රදේශයේ පාලනය තිබෙන්නෙත් ඔවුන් අතේ. ඒ වගේම එම ප්‍රදේශවල සිදුවන යම් යම් අපරාධවලට මේ පිරිස්වල සම්බන්ධතා තදින් දකින්නට ලැබෙනවා සහ ඒවායේ අතරමැදියන් විදිහට කටයුතු කරනවා. උදාහරණයක් සලකලා බැලුවොත් පැහැදිලිවම දකිනට ලැබෙන කාරණයක් තමයි කොළඹ නගරය තුළ මත්ද්‍රව්‍ය සම්බන්ධ වැරදිවලට අත්අඩංගුවට පත් වන තරුණයන්ගෙන් වැඩිදෙනෙක් මේ කල්ලිවලට සම්බන්ධ පිරිස්. තවත් භයානක තත්ත්වයක් වෙන්නේ මේ තරුණ කණ්ඩායම් දේශපාලඥයන්ට විශාල සම්පතක් සහ ඔවුන් අතකොළු බවට පත් වීම.
කොළඹ නගරය ආශ්‍රිතව දකින්නට ලැබෙන තරුණ කල්ලිවල බහුතරයක් දෙනාට කොළඹ නගරයට සෘජු අයිතියක් නැහැ. බොහෝදෙනෙක් පිට පළාත්වලින් රැකියාවක් බලාපොරොත්තුවෙන් එහෙමත් නැත්නම් පදිංචියට හෝ වීදි දරුවන් විදියට පැමිණි පිරිස්. මේ තරුණ කල්ලි විවිධ පොදු කටයුතුවලට මූලිකත්වයගෙන කටයුතු කරනවා එහි ප්‍රධානම අරමුණ වෙන්නේ තමන්ගේ බල පුළුවන්කාරකම පෙන්නුම් කිරීම. මේ පිරිස්වලට නාගරික සමාජය තුළ පැවැත්ම තිබෙන්නේ මුදල් හා ප්‍රචණ්ඩත්වය මත. ඒ වගේම සැලකිය යුතු පිරිසක් අඩු වයස් විවාහවලට සහ අනියම් සම්බන්ධතාවලට යොමුවී සිටිනවා.
මෙම සමාජ විරෝධී තරුණ කල්ලි කියන සමාජ ප්‍රශ්නය නිර්මාණය වීම කෙරෙහි දේශපාලනයේ සෘජු වගකීමක් තිබෙනවා. මෙතනදී දේශපාලනය කියලා අදහස් කෙරෙන්නේ පක්ෂ දේශපාලනය පමණක් නෙවෙයි. පාලනාධිකාරිය විසින් ගනුලබන තීන්දු තීරණ, සමාජයේ විවිධ ජන කණ්ඩායම් සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියාත්මක කරන ප්‍රතිපත්තීන්වල දුර්වලතා, දේශපාලඥයන් පෞද්ගලිකව තමන්ගේ පැවැත්ම තහවුරු කරගැනීම සඳහා මේ පිරිස් යොදාගැනීම යනාදියත් මේ සඳහා බලපානු ලබනවා. මේ රටේ තිබෙන සෑම සමාජ ප්‍රශ්නයක්ම සලකා බැලුවොත් අපි විසින්ම සිදුකරන කුමන හෝ වරදක් ඊට හේතු සාධකයක් බවට පත්වෙලා තිබෙනවා. අපේ රටේ අධ්‍යාපන ක්‍රමවේදය සම්බන්ධයෙන්, පාසල් අධ්‍යාපනය හැරයන්නන් සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න තිබෙනවා. මේ අධ්‍යයනයට ලක්වුණු තරුණයන්ගෙන් අතිබහුතරය සාමාන්‍ය පෙළ වෙනකම්වත් අධ්‍යාපනය ලබලා නැහැ. තවදුරටත් සලකා බැලුවොත් දුප්පත්කම තවත් ප්‍රබල හේතුවක් වෙනවා. දුප්පත්කම නිසා නිසි අධ්‍යාපනයක් ලැබීමේ අයිතිය මේ දරුවන්ට නොලැබී ගොස් තිබෙනවා. මෙවැනි කණ්ඩායම් මගින් අර්ථගැන්වෙන්නේ තමන්ගේ මූලික අවශ්‍යතාවන්වත් නිසි ආකාරයට සපුරාගැනීමට නොහැකි ජන කොටස් තවමත් අපේ ජන සමාජය තුළ සිටිනවා කියන කාරණය. මේ ඔස්සේ බිහිවන තරුණයන්ගේ අනාගතය සම්බන්ධයෙන් ගැටලු තිබෙනවා. ඒ නිසා මෙවැනි ජන කොටස් වෙනුවෙන් නිසි පරිදි ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනයක් නොවීම පිටුපස පිළිකුල් සහගත දේශපාලනික කාරණාවන් තිබෙනවා.
ඒ වගේම මේවා රටට හා අපේ සමාජයට කුමන ආකාරයකින්ද බලපෑම් කරන්නේ යන්න නොදන්න නිසා අපේ ජනතාවත් මේ තත්ත්වයන් පිළිබඳ එතරම් සැලකීමක් කරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා අපි සිතන්නට ඕන සමාජයේ සිටින තරුණ ප්‍රජාවෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් මත්ද්‍රව්‍ය ආදියට ඇබ්බැහි වී සිටිනවා නම් අපරාධවල නියුක්ත වී සිටිනවා නම් මෙය නිරායාසයෙන්ම ඒ ඒ ප්‍රදේශවලට පමණක් නෙවෙයි මුළු රටටම බලපවත්වන ගැටලුවක් වෙනවා. මෙවැනි සමාජ විරෝධී තරුණ කල්ලි නිර්මාණය වීම වළක්වන්න රජයක් කටයුතු කරනවා නම් ඔවුන්ගේ මූලිකම කාර්යභාරය විය යුත්තේ දුප්පත්කම පිටුදැකීම. ඒ වගේම විශේෂයෙන්ම මෙවැනි සමාජවල දරුවන්ටත් සමාන අධ්‍යාපන අයිතිවාසිකම් ලබාදීලා ඒවා තහවුරු කළ යුතුයි. මේ ජනතාවට තමන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් හෝ ලබාදිය යුතුයි. රාජ්‍ය ආයතනවල සේවය කරන රාජ්‍ය නිලධාරීන්ටත් මේ කාර්යයේදී විශාල භූමිකාවක් පැවරෙනවා. උදාහරණයක් විදියට සාමාන්‍යයෙන් එක් ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයක ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීන් 40කටත් වැඩි සංඛ්‍යාවක් සිටිනවා. දරුවෙකුගේ උපතේ සිට මරණය දක්වාම ජනතාවට සේවය කරන්න බැඳී සිටින නිලධාරීන් ගණනාවක් මේවායේ සිටිනවා. නමුත් ඔවුන්ගේ වගකීම් නිසි ආකාරයට සිදුවනවාද කියලා විශාල ගැටලුවක් තිබෙනවා.
මේ අවිධිමත් නිවාස සංකීර්ණ ආශ්‍රිත ජනතාව වෙතත් සංවර්ධනය ගෙන යන්න අවශ්‍යයි. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ භෞතික පරිසරයේ වෙනස් කිරීමක් සිදුකිරීම වැදගත් වෙනවා. ඒ තුළින් පාරිසරික සාධක වෙනස් කිරීම මගින් අපරාධ සිදුවීමට ඇති අවස්ථාවන් පාලනය කිරීමට හැකියාව පවතිනවා. ඒ වගේම ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක වීමේදී සමාජ සමානාත්මතාවෙත්, සම්පත් බෙදී යාමේත් ගැටලු සහගත තත්ත්වයන් දකින්නට ලැබෙනවා. අනෙක් අතින් විශාල භූමිකාවක් තිබෙන්නේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයට. අද බොහෝදෙනෙක් පිළිගන්න කාරණයක් තමයි කාලීන සමාජයට විෂය කාරණා එක්ක පමණක් බැඳුණු මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය නොගැළපෙන බව. ඒ නිසා මේ අධ්‍යාපන රටාව කුසලතා සංවර්ධනයත් ඉලක්ක කරගත යුතු වීම ඉතා වැදගත්. තවද රජය පැත්තෙන් මේ තරුණ දරුවන්ට වෘත්තීය සුදුසුකම් සපුරාගත හැකි අවස්ථා තව තවත් සුලභ කිරීමට සහ ඒවා දියුණු කිරීමට වගකීමක් තිබෙනවා. මවුපිය දූ දරු සබඳතාව වගේම ගුරු සිසු සබඳතාවත් මීටත් වඩා තහවුරු කිරීම සහ ශක්තිමත් කිරීම අවශ්‍යයි. එමගින් දරුවන් පවුලෙන් දුරස් වීම සහ පාසල් හැරයාම අවම කිරීමට හැකියාව පවතිනවා. ඒ වගේම නෛතික යාන්ත්‍රණයත් දඬුවම් ලබාදීම වගේම චරිත ශෝධනය කියන කාරණයත් ඉටුකරන තත්ත්වයට පත් කළ යුතුයි. ජනතාවගේ පැත්තෙන් සිදුවිය යුතු වෙනස්කම වෙන්නේ මෙවැනි ජන සමාජවල ජනතාව සහ මෙම ප්‍රදේශ අපරාධකාරී ස්වරූපයක් අර්ථගැන්වෙන ආකාරයෙන් ලේබල් කිරීම සහ එම සමාජවල ජනතාව වෙන්කොට දැක්වීම වහාම නැවැත්වීමයි.
අද වනවිට කොළඹ නගරය ඇතුළු නාගරික ප්‍රදේශවල සුලභ ලෙසින් දැකගත හැකි තරුණ කණ්ඩායම් බහුතරයක් සමාජ විරෝධී ක්‍රියාකාරකම් සඳහා යොමු වීමේ ප්‍රවණතාවක් දක්නට තිබේ. මෙම තත්ත්වයන් පිළිබඳව සහ එය වැළැක්වීම සඳහා අප සතුවන කාර්යභාරය පිළිබඳව “අද” පුවත්පතට (2017. 11. 22) ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ, මානව ශාස්ත්‍ර හා සමාජීයවිද්‍යා පිඨයේ , අපරාධ විද්‍යා අධ්‍යයනාංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය ආචාර්ය නේරන්ජි විජේවර්ධන මහත්මිය ඉදිරිපත් කළ විග්‍රහයෙන් උපුටා ගන්නා ලදී.