හැඳින්වීම
කෝවිඩ් – 19 ගෝලීය අර්බුදයකි. එය මේ සියවසේ මිනිසා මුහුණදෙන බරපතලම අභියෝගයයි. කෝවිඩ් වසංගතයේ බලපෑම හේතුකොටගෙන ලොවපුරා රටවල් රැසක් වසාදමා ඇත. දේශසීමා, ජාති, ආගම්, සමාජ පන්තිමය ආදි වශයෙන් මිනිසා බෙදී වෙන්වී සිටින සියලු මායිම් අතික්‍රමණය කරමින් කෝවිඩ් වසංගතය සෑම තරාතිරමකම පුද්ගලයන් කෙරෙහි බලපෑම් එල්ල කරන්නේ සමාජ, ආර්ථික හා දේශපාලනික වශයෙන් පමණක් නොව එය බරපතලම අභියෝගය එල්ල කරන්නේ මානව සෞඛ්‍යය කෙරෙහි වන අතර මේ වනවිටද මිලියන ගණනක් මිනිස් ජිවිත බිලිගනිමින් සිටි (Marinoni, Land, and Jensen, 2020). දරුවන්ගේ සෞඛ්‍යය කෙරෙහි මෙම වසංගතයේ බලපෑම මේ වනවිට අවම වුවද, එහි සමාජ, මානසික හා අධ්‍යාපනික බලපෑම වඩාත් බරපතල ලෙස දරුවන් මෙන්ම, ඔවුන්ගේ දෙමාපියන් හා පවුලේ සාමාජිකයන් ඇතුළු සමාජයේ විවිධ කොටස් කෙරෙහි විවිධාකාර ගැටලු රැසක් මතුකර ඇත. ඒ අතර වඩාත් බරපතලම ගැටලුව වන්නේ කොරෝනා ආක්‍රමණය සමස්ත අධ්‍යාපන පද්ධතියම බිඳදමමින් ලොව පුරා දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය කෙරෙහි සිදුකර ඇති අහිතකර බලපෑමයි.
අධ්‍යාපනය පොතපතින් ලබාගන්නා විෂය දැනුමට පමණක් සිමා නොවේ. විශේෂයෙන්ම ද්විතියික සමාජානුයෝජන ආයතනයක් ලෙස දරුවා සමාජයට උචිත ආකාරයෙන් හැඩගැස්වීමේ අද්විතීය වගකීම දරන්නේ අධ්‍යාපන සංස්ථාවයි. අධ්‍යාපනයේ ප්‍රකට කෘත්‍යයන් වන විෂය දැනුම ලබගැනීම, විභාග සමත්වීම සමගම දැනුම, ආකල්ප, හා කුසලතාවලින් පරිපුර්ණ දරුවෙක් බිහිකිරිමත්, මානව ගුණාංග වර්ධනය කිරීමත්, සමාජ ධර්මතා, ඇගයුම්, විශ්වාස, සිරිත් විරිත්, සම්ප්‍රදායන්, හා නීතිරීති පිළිබද දැනුවත්වෙමින් පන්තිකමරයේදීත්, ඉන් පිටතදීත් කණ්ඩායම් ලෙස ක්‍රියාකිරීම, සිසුන්ගේ කායික හා මානසික වර්ධනයට අත්‍යවශ්‍ය වන ක්‍රීඩා හා විෂය බාහිර ක්‍රියාකාරකම්වලට සහභාගිවීම, සාමුහික හැඟීම් වර්ධනය කරගැනීම, නිතිරිතිවලට අවනතවීම, ජයග්‍රහණයේ උද්දාමය මෙන්ම පරාජයේ වේදනාවත් විඳදරාගනිමින් ඉන් පාඩම් ඉගෙනගැනීම, සමබර පෞරුෂය, නායකත්ව ගුණාංග, සන්නිවේදන හැකියාවන්, ආදි මෘදු කුසලතා වර්ධනය කිරීමේ තෝතැන්න වන්නේ අධ්‍යාපන ආයතනයි.
මේ වනවිට අධ්‍යාපන ආයතන වසාදැමීම නිසා නිවසට කොටුවූ පාසල් දරුවන්ට, විශ්වවිද්‍යාල හා අනෙකුත් උසස් අධ්‍යාපන හා වෘත්තීය අධ්‍යාපන ආයතනවල සිසුසිසුවියන්ට ” දුරස්ථ අධ්‍යාපනයට” යොමුවන්නට සිදුව ඇත. ඒ අනුව විකල්ප ක්‍රමවේදයක් ලෙස ලොව පුරා සිසුසිසුවියන්ට “මාර්ගගත අධ්‍යාපනයට” අනුගත වන්නට සිදුවුණද, ශිෂ්‍ය ජිවිතය තුළ සපුරාගත යුතුවූ ඉහත සඳහන් සමාජ හා මානව ගුණාංග වර්ධනය කරගැනීමට නොහැකිවීමෙන් මතුවන හිඩැස සපුරාලන්නේ කෙසේද යන්න හා සමගාමිව තවත් සංකීර්ණ ගැටලු රාශියක් සිසුන්, දෙමාපියන්, ගුරුවරුන් මෙන්ම අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රය මෙන්ම එහි ඍජු හා වක්‍ර බලපෑම් ලබන සමාජයේ සෑම අංශයක්ම හමුවේ ඇති ගැටලුවකි.
මාර්ගගත අධ්‍යාපනය
ඉහත වගුවෙන් දැක්වෙන්නේ පාසැල් වසාදැමීමෙන් ලොව පුරා දරුවන්ට පාසල් අධ්‍යාපනය අහිමිවීමේ ශීඝ්‍ර වර්ධනයයි. සංඛ්‍යාලේඛනවලින් දැක්වෙන පරිදි කොරෝනා වසංගතය ලොවපුරා රටවල් 200ක පමණ (https://data.unicef.org/resources/one-year-of-covid-19-and-school-closures/;25.05.2021) බිලියන 1.5 ක් පමණ දරුවන්ට අධ්‍යාපන අයිතිය අහිමිකර ඇත (UNICEF, 2020). අධ්‍යාපනය සදහා අඩු ඉඩප්‍රස්තා සහිත දරුවන් විශේෂයෙන්ම වෙනස් හැකියාවන් සහිත දරුවන් (differently able children), දුගී පවුල් හා අවතැන්වූ පවුල්වල මෙන්ම කාන්තා ගෘහමුලිකත්වය සහිත ගෘහස්ථවල දරුවන් මෙහිදී වැඩි අවධානමකට ලක්ව ඇත (Gordon and Melissa, 2020). ශ්‍රී ලංකාව ඇතුළු ලොව බොහෝ රටවල් මේ වනවිටත් මාර්ගගත අධ්‍යාපනයට යොමුවී ඇතත්, ලොව පුරා මිලියන 463 ක් වන ග්‍රාමීය හා දුගිපවුල්වල පාසල් දරුවන්ට එනම් පාසල් දරුවන්ගෙන් 31% කට අන්තර්ජාල පහසුකම් නොමැතිබව එක්සත් ජාතීන්ගේ ළමා අරමුදල පෙන්වාදෙයි. ඒ තත්ත්වය ඉහත ඇස්තමේන්තුගත සංඛ්‍යාවලටත් වඩා බෙහෙවින් වැඩිවිය හැකි බව යුනෙස්කෝ වාර්තා තවදුරටත් පැහැදිලි කරයි (UNESCO 2020). දුරස්ථ අධ්‍යාපනයට යොමුවිය නොහැකි සිසුන්ගෙන් 3/4 ක්ම ග්‍රාමීය දුගී පවුල්වල දරුවන් බව යුනිසෙෆ් වාර්තා තහවුරු කරයි (https://data.unicef.org/resources/remote-learning-reachability-factsheet/;25.05.2021). ශ්‍රී ලංකාවේ 2019දී සිදුකළ පරිගණක සාක්ෂරතා සමීක්ෂණයේදී මෙරට පවුල්වලින් පරිගණක පහසුකම් ඇත්තේ 22% කට පමණක් බවත් එය නාගරික සමාජය තුළ 38.3% ක් වන අතර ග්‍රාමීය සමාජයේ 19.9 ක් හා වතු අංශය තුළ 3.8% ක් බවත් හදුනාගෙන ඇත.
කෝවිඩ් වසංගතය දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය කෙරෙහි බලපාන ආකාරය පිළිබඳ ලතින් ඇමරිකාව හා කැරිබියන් දුපත්වලට අයත් රටවල් 7 ක් ඇසුරෙන් කරනලද අධ්‍යනයකින් හෙළිදරව් වූයේ දරුවන්ගෙන් 7/10 ක් දැඩි දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ අධ්‍යාපනය ලබන බවත්, 5/10 ක්ම අධ්‍යාපනය ලබන්නේ අඩු කාලයක් බවත්, අන්තර්ජාල පහසුකම් ලබාගැනීමට තරම් ආර්ථික හැකියාවක් ඔවුන්ගෙන් බහුතරයකට නොමැති බවත්ය (Save the Children as available in ttps://lac.savethechildren.net/R.; 23.05.2021). වෑන් යිෂින් ඇතුළු පිරිස (2021) කරනලද අධ්‍යනයකින් ලොවපුරා දරුවන් හා තරුණ තරුණියන් බිලියන 2.2 කට තම නිවෙස්වල අන්තර්ජාල පහසුකම් නොමැති බවත්, එහෙයින් පාසැල් වසා දමා ඇති වර්තමානයේ මාර්ගගත අධ්‍යාපනයට යොමුවීමට ඔවුන්ට ඇති නොහැකියාව අධ්‍යාපනය ලැබීමට ඇති අවස්ථාව අහිමිකර ඇති ආකාරයත් පැහැදිලි කරයි (Wang Yixin & others, 2021). මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ සාර්ථකත්වය ශිෂ්‍යයන්ගේ වයස් ව්‍යුහය අනුව වෙනස් වේ. විශේෂයෙන්ම පෙරපාසල් හා ප්‍රාථමික ශ්‍රේණිවල සිසුන් සදහා මෙම ක්‍රමවේදය යොදාගැනීම අසීරුය.
ශ්‍රී ලංකා අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුව ඊ තක්සලාව හා ගුරුගෙදර වැනි රුපවාහිනී වැඩසටහන් හරහා සිංහල හා දෙමළ යන මාධ්‍ය දෙකෙන්ම අධ්‍යයන වැඩසටහන් ප්‍රචාරණය කළ අතර ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදූලි සංස්ථාවද, 5 වසර ශිෂ්‍යත්ව විභාගය, අ.පො.ස.සා.පෙළ හා උසස්පෙළ සිසුන් ඉලක්ක කරගනිමින් අධ්‍යාපනික වැඩසටහන් ක්‍රියාත්මක කළද, මෙරට පාසල් සිසුන්ගෙන් බොහොමයකටම තම නිවෙස්වල රුපවාහිනී හෝ ගුවන්විදුලි යන්ත්‍ර නොමැතිවීමත්, මාර්ගගත අධ්‍යාපනය සදහා අවශ්‍ය සෙසු පහසුකම් නොමැතිවීමත්, අඩු පරිගණක හා තාක්ෂණික දැනුමත්, පහළ සමාජ ස්තරවල සිටින ලොවපුරා මිලියන ගණනක් දරුවන්ට ඩිජිටල් අධ්‍යාපනය සඳහා පහසුකම් නොමැතිවීමත්, විශේෂයෙන්ම ඔවුන්ගේ දෙමාපියන් බොහොමයකට මේ වනවිටත් සිය ජිවන මාර්ග අහිමිවී තිබීමත් තුළ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය සඳහා වියදම් දැරීම බෙහෙවින් අසීරු වී තිබේ. ඒ අනුව පවුල් සංස්ථාව මුහුණදෙන ආර්ථික හා සමාජ ගැටලුවල බලපැම මෙන්ම නිවසේ සිට අධ්‍යාපනය ලැබීමේදී දෙමාපිය සහය හා මගපෙන්වීමක් නොලැබීම ආදි ගැටලු රාශියක් මත ඇතැම් දරුවන්ට අධ්‍යාපනයෙන් ඉවත්වීමට සිදුව ඇත.
අනෙක් අතට, දරුවන්ට මෙන්ම ගුරුවරුන්ටද මාර්ගගත අධ්‍යාපනය හා සම්බන්ධයෙන් පුහුණුවක් නොමැතිවීම හා ඒ හේතුවෙන්ම ඉගෙනුම් ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදයක් ලෙස එය නීරසවීම, නුපුරුදු හා ආකර්ශනීය නොවීම හේතුකොටගෙන සිසුන් අධ්‍යාපනය කෙරෙහි අභිප්‍රේරණයවීම වෙනුවට ඉන් ඈත්වීම හෝ මගහැරයාමත්, ශිෂ්‍ය කේන්ද්‍රීය අධ්‍යාපනයේ මුලික අංගයක් වන ප්‍රයෝගික ක්‍රියාකාරකම් සඳහා ඉඩක් නොලැබීම, ආදි ගැටලු රැසක් මතුකර ඇත. සියලු ළමුන්ට සමාන අවස්ථා නොලැබීම, පන්තිකාමරයේ සුපුරුදු සජිවිබව, මිතුරුමිතුරියන් හා සහයෝගීව හා ඒකාකාරිත්වයෙන් තොරව ඉගෙනුමට ඇති අවස්ථාව අහිමිවීම, ශිෂ්‍යයන්ගේ අවධානය පහසුවෙන් ගිලිහීයාම, ගැටලු සහගත තැන් නිරාකරණය කරගැනීමට ඔවුනට ඇති ඉඩප්‍රස්ථා මඳවීම, අධ්‍යාපනය විධිමත් නොවීම, ඉගෙනුම් ඉගැන්වීම ක්‍රියාවලිය තුළ ශිෂ්‍යයා සම්මුඛ නොවීමෙන් ගුරු සිසු සබඳතා දුරස්වීම, එක් එක් ශිෂ්‍යයා පිළිබද අවධානය යොමුකරමින් ඔවුන්ගේ දුර්වලතා හඳුනාගැනීමට ඉඩක් නොවීම, මෙම ක්‍රම්වේදයේ පවතින සංකිර්ණතාවන් මත සිසුන් කෙතරම් සක්‍රියව ඊට සම්බන්ධවුවද එය මැනගත නොහැකිවීම, සිසුන්ගේ සහභාගිත්වයේ අඩුවක් පැවතිම, අන්තර්ජාලය බිඳවැටීම් හා එහි වේගය පිළිබද ගැටලු හා පිරිවැය අධිකවීම, මෙන්ම ඇගයීම හා විභාග පැවත්විමේදී මතුවන ගැටලු, පරිගණකය ඉදිරියේ බොහෝ වේලා රැඳීසිටීමෙන් මතුවන ශාරීරික මෙන්ම මානසික පීඩාව වැඩිවීම, ඇතැම් විෂයයන් සඳහා අන්තර්ජාලයෙන් තොරතුරු ලබාගත නොහැකිවීම ආදී ගැටලු රාශියකි.
පාසල් ළමුන් සඳහා වන මාර්ගගත ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදයේ සාර්ථකත්වය කෙරෙහි දෙමාපිය අවධානය අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් වුවද, මව්පියන්ගේ කර්යබහුලත්වය හේතුකොටගෙන ඒ සඳහා ඇති ඉඩප්‍රස්තා අඩුවීම මෙන්ම ඇතැම් දෙමාපියන්ට “නිවසේ සිට වැඩකිරීමේ” සංකල්පය යටතේ රාජකාරි කිරීමට සිදුව ඇති හෙයින් එකම අවස්ථාවේ දෙමාපියන්ට මෙන්ම දරුවන්ටද අන්තර්ජාලය භාවිත කරන්නට සිදුවනවිට විශේෂයෙන්ම පාසල් සිසුන්ගෙන් අතිබහුතරයකට ඔවුන්ගේම පරිගණක නොමැති හෙයින් ඒ සඳහා දෙමාපියන් හෝ පවුලේ අයෙකු සතු පරිගණක, ලැප්ටොප්, සුහුරු දුරකථන හාවිතා කිරීමට සිදුවීමේදීද ගැටලු මතුවේ.
පාසල් වසා දැමිමෙන් නිවසට කොටුවූ සිසුන් සදහා අධ්‍යාපනය ලබාදීමේ හොඳම විකල්පය ලෙස මේ වනවිට බහුලව යොදාගන්නා මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ වාසිදායක තත්ත්වයන්ද නැත්තේ නොවේ. එනම් මාර්ගගත අධ්‍යාපනය පාසලේ පන්තිකාමරයේ ඉගෙනුම ලබනවාට වඩා පහසුවෙන් හා අඩුකාලයක් තුළ වඩා නම්‍යශීලි හා ස්වයං අධ්‍යයනයට ඉඩප්‍රස්තා පුළුල් කරයි. UNESCO (2020) වාර්තාවන්ට අනුව පන්තිකාමරයේදී ශිෂ්‍යයන්ට බාහිර කරුණු ලබාගත හැක්කේ 8%-10% අතර ප්‍රමාණයක් වුවත් මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේදී එය 25%-60% අතර ප්‍රමාණයක්වන බවත්, සිසුන් පන්තිකමර්යේදිට වඩා වැඩි වේගයකින් එනම් 40%-60% වේගයකින් මාර්ගගත ක්‍රමය තුළ අධ්‍යාපනය ලබන බවත්, එසේම තමන් සිටින තැනම හිඳිමින් අධ්‍යාපනය ලැබීමට හැකිවීමත්, විෂය කරුණු නැවත නැවත කියවා බැලීමේ හැකියාව තිබෙන බවත්, අවශ්‍ය නොමැති තැන් මගහැරයාම (skipping) ආදී වාසිදායක තත්ත්වයන්ද පවතී.
සමාජ අසමානත්වය පුළුල්වීම
අධ්‍යාපනය මුලික මානව අයිතිවාසිකමක් වුවද, කෝවිඩ් වසංගතය හේතුකොටගෙන ඒ සඳහා ඉඩප්‍රස්තා අවමවීම ලොවපුරා බොහොමයක් රටවල පහළ සමාජ ස්තරවල සිටින්නන්ට උඩුකුරු සමාජ චල්‍යතාව සඳහා තිබෙන හොඳම අවස්ථාව වන “අධ්‍යාපනය ලැබීමේ අයිතිය” අහිමිවීම සමාජ අසමානත්වය පුළුල්වීම කෙරෙහි ඍජුවම බලපායි. අධ්‍යාපනය අහිමිවීම හේතුකොටගෙන වර්ධනයවන ගෝලීය දුගීකම ලෝක සමාජය තුළ දුගීකම ආශ්‍රිත සමාජ අසමානත්වය පුළුල්වීමට මෙන්ම ඒ හා සබැඳි සමාජ, ආර්ථික සංස්කෘතික ගැටලු ගණනාවක් නිර්මාණය කරන්නටද දායකවේ. වරක් නෙල්සන් මැන්ඩෙලා ප්‍රකාශ කළ පරිදි, “ලෝකය වෙනස් කළ හැකි ප්‍රබලතම ආයුධය වන්නේ අධ්‍යාපනයයි”. එහෙත් අධ්‍යාපන අයිතියේ සුරක්ෂිතතාව කෙරෙහි කොරෝනා වයිරසයේ බලපෑම අනාගත ලෝකයේ සමාජ සාධාරණත්වය අභියෝගයට ලක්කර ඇත.
ලෝක බැංකුව සඳහන් කරන පරිදි, අධ්‍යාපනය අහිමිවීම දරුවන්ගේ අනාගතය අවිනිශ්චිතතාවකට ලක්කරමින්, ඔවුන්ගේ සුබසාධනයට, උසස් අධ්‍යාපනයට අවස්ථා ලැබීම හා රැකියා වෙළඳපොළ තුළ ඇති ඉඩප්‍රස්තා අවමකරමින්, දුප්පත්කම පුළුල්වීම කෙරෙහි ඍජුව ම බලපායි (http.//openknowledge.worldbank.org/blitstreeam/handle/10986/34387/lost-wages-the-covid-19-cost of school, accessed 23.05.2021). යුරෝපයේ සැලකිය යුතු තාක්ෂණික දියුණුවක් ඇති රටවල පවා කෝවිඩ් වසංගතය හේතු කොටගෙන අධ්‍යාපනය අහිමිවීම සමාජ අසමානත්වය වර්ධනයවීම කෙරෙහි බලපෑහැකි බවට අනාවැකි පළවන පසුබිමක, සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල දුගී දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය කෙරෙහි කෝවිඩ් වසංගතයේ බලපෑම ඒ රටවල සමාජ අසමානත්වය වඩාත් පුළුල් වීමට හේතුවිය හැක (UNICEF; 2020 Retrieved from https://data.unicef.org/covid-19-and-children/ 25.05.2021). මේ තත්ත්වය තාක්ෂණික හැකියාවන් අඩු හා පහළ සමාජ හා ආර්ථික පසුබිමක් සහිත පවුල් සංඛ්‍යාව ඉහළ අගයක් ගන්නා ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටවල් කෙරෙහි වඩාත් අහිතකර බලපෑම් සිදුකරනු ඈත.
මානසික සෞඛ්‍යය
පාසැල යනු සමාජ හා මානව අන්තර්ක්‍රියා සඳහා තෝතැන්නකි. අධ්‍යාපන ආයතන වසා දැමීමත් සමගම දරුවන්ගේ සමාජ හා මානසික වර්ධනය කෙරෙහි අත්‍යවශ්‍ය වන සමාජ සම්බන්ධතාවන් ඇනහිටිණි (Sri Lanka Journal of Child Health 2020; available in http://dx.doi.org/10.4038/sljch.v49i3.9135)). වසංගතය දිගින්දිගටම පැවතීම තුළ නැවත පාසල්යාම පිළිබඳ දරුවන් තුළ තිබෙන අවිනිශ්චිතතාවද දිනෙන් දින වර්ධනය වෙමින් පවතී. ඒ සමගම කෝවිඩ් වසංගතය පවුල් සංස්ථාව කෙරෙහි සිදුකර ඇති අහිතකර බලපෑම් හේතුවෙන් පවුලේ ආර්ථිකය දුර්වලවීම් ආදි තත්ත්ව හේතුකොටගෙන ඇතිවන අඬදබර, ගෘහස්ත ප්‍රචණ්ඩත්වය දරුවන්ගේ මානසිකත්වය කෙරෙහි ඍනාත්මක ව බලපෑම් කරයි.
ඉන්දුනීසියාවේ සිදුකළ අධ්‍යයනයකින් පෙන්වාදෙන පරිදි, එරට දරුවන්ගෙන් 24.5% ක් කෝවිඩ් වසංගතය පවතින කාළය තුළ කාංසාමය තත්ත්වයන්ට මුහුණදී සිටින අතර, දෙමව්පියන් සමග ජීවත්වන, හොඳ ආර්ථික තත්ත්වයක් සහිත නාගරික පවුල්වල දරුවන් කෙරෙහි මෙහි අවධානම අඩුය (Pragholapati; 2020). මේ අනුව කෝවිඩ් වසංගතයේ ඍනාත්මක බලපෑම් මත ශිෂ්‍යයින් තුළ විෂාදය, ආතතිය, කාංසාව පමණක් නොව ඇතැම්විට සියදිවිනසා ගැනීමේ සිතුවිලිද වර්ධනය වියහැකිය.
පාසල් වසාදැමීම හා විකල්පය ලෙස දුරස්ථ අධ්‍යාපනයට අනුගතවීමේ නොහැකියාව හේතුකොටගෙන අධ්‍යාපනයෙන් ඈත්වන සිසුන් අධ්‍යාපනය අත්හැර දැමීම හා ළමා ශ්‍රමිකයන් බවට පත්වීමත්, වසංගත කාලසීමාව තුළ සමාජ, ආර්ථික හා මානසික පීඩනයේ අහිතකර බලපෑම් නිසා මානසික අක්‍රමිකතා හා විවිධ අපරාධවලට යොමුවීමත්, පරිගණක ක්‍රීඩාවන්ට, සමාජමාධ්‍ය භාවිතයට යොමුවිම හා ඒ හරහා නොයෙකුත් අපචාරයන්ට ගොදුරුවීම, අපාගාමී චර්යා රටාවන් සහිත පෞරුෂ අක්‍රමිකතාවන්, මානසික විකෘතිතාවලින්යුත් පුද්ගලයන් බිහිවීම මෙන්ම විරැකියාව, දුප්පත්කම, පාතාල ලෝකය, ත්‍රස්තවාදය ආදි දිගුකාලින වශයෙන් සමාජය කෙරෙහි අනර්ථකාරී බලපෑම් සිදුකරන සමාජ ප්‍රශ්න රැසකට හේතු වියහැකිය.
නිවස තුළ හුදෙකලා වෙමින්, පවුලේ සමාජ ආර්ථික ගැටලුවලට මුහුණ දෙමින් මානසික පිඩාවන්ට ලක්ව සිටින දරුවන් නැවත පාසල් වීවෘත කළද, පාසල් අධ්‍යාපනයට යොමුනොවිමට ඉඩ ඇත. විශේෂයෙන්ම ආර්ථික අපහසුතා සහිත පවුල්වල දරුවන් ශ්‍රමිකයන් ලෙස ශ්‍රම වෙළදපළට එකතුවෙමින් සදහටම පාසල් අධ්‍යාපනයෙන් ඉවත්වනු ඇත. මේ අනුව පාසල් වසාදැමීම ළමා ශ්‍රමිකයන් මෙන්ම ළමා විවාහවල ඉහළයාමකටද හේතුවේ (https://data.unicef.org/resources/one-year-of-covid-19-and-school-closures/;25.05.2021).සාමාන්‍යයෙන් පාසලින්ඉවත්වන දුගී පවුල්වල දරුවන් නතරවන්නේ ශ්‍රම වෙළදපළ තුළයි (පෙරේරා, 2012).
තවද, කෝවිඩ් වසංගතය ආසියානු හා අප්‍රිකානු කලාපයේ ගැහැනු දරුවන්ගේ ජිවිත කෙරෙහි වඩාත් අහිතකර බලපෑම් එල්ල කරමින් පවුලේ සමාජ, ආර්ථික පසුබිම හා විශේෂයෙන්ම දුප්පත්කම, දුෂණයට ලක්වීම, ගර්භනිවීම, ආදි තත්ත්වයන් මත ලා බාල වියේදීම ළමා මනාලියන් විමට සිදුවන බව පෙන්වාදෙන යුනිසෙෆ් ආයතනය ඉදිරි දශකය තුළ ලොවපුරා ළමා විවාහවලට ගොදුරුවන දැරියන් සංඛ්‍යාව මිලියන 10 කට වඩා වැඩි වියහැකි බව පවසයි. (https://data.unicef.org/covid-19-and-children/?utm_source=UNICEF%20Data&utm_medium=homepage&utm_campaign=COVID19-hub-unicef-data-hero-image, 29.05.2021). තවද, කෝවිඩ් වසංගතයට ගොදුරුවීමෙන් දෙමව්පියන් අහිමිවීමද දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය බිඳවැටීම කෙරෙහි ඍජුවම බලපාන අතර, ඉන්දීය වාර්තා සඳහන් කරන පරිදි 2021 මැයි මස අවසන් වනවිට එරට 10,000 කට අධික ළමුන් සංඛ්‍යාවකට මව්පියන් දෙදෙනාම අහිමිවී තිබුණි.
මිට අමතරව දෙමව්පියන් රැකියාවට යාමත්, පාසල් වසාදැමිමත් නිසා නිවසේ තනිවන දරුවන් මිතුරන්ගේ පෙළඹවීම මත මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතයට යොමුවීම, අවධානම් සහගත හැසිරීම ආදි අපාගාමී චර්යා රටාවන්ට ලක්වීමේ ඉඩකඩ වැඩිය (Sri Lanka Journal of Child Health 2020; retrieved from http://dx.doi.org/10.4038/sljch.v49i3.9135). විශේෂයෙන්ම අධ්‍යාපනය සඳහා පරිගණකයට යොමුවන දරුවා දිගින් දිගටම පරිගණකය සමග රැඳීසිටීම දරුවාගේ කායික හා මානසික සෞඛ්‍යය කෙරෙහි අහිතකරව බලපෑ හැකි අතරම පරිගණකයට ඇබ්බැහිවීමෙන් හා සමාජ මාධ්‍යජාලා භාවිතය හා නුසුදුසු වෙබ් අඩවිවලට ප්‍රවිෂ්ටවීමෙන් වංචා, රැවටිලිවලට හසුවීම, හානිකර පරිගණක වැඩසටහන් මෙන්ම පරිගණක ක්‍රීඩාවලට ඇබ්බැහිවීම, ප්‍රචණ්ඩත්වයට හා ලිංගික අපයෝජනයට ලක්වීම, පෞද්ගලිකත්වයට හානිවීම පමණක් නොව සියදිවිනසා ගැනීමේ සිතිවිලිද ඔවුන් තුළ වර්ධනය වියහැකිය. මේ හැර දිගින්දිගටම මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ යෙදීමෙන් ශාරීරික රෝග විශේෂයෙන්ම, අක්ෂි ආබාධ, කොන්දේ අමාරු පමණක් නොව, “තිරය මත රැඳීමේ අක්‍රමිකතාවයටද (Screen Dependency Disorder (SDD)) දරුවන් ගොදුරුවනු ඇත.
මේ අනුව අධ්‍යාපනය කෙරෙහි කෝවිඩ් වසංගතය සිදුකර ඇති අනර්ථකාරී බලපෑම් නුදුරු අනාගතයේදීම ලෝක සමාජය තුළ බරපතල සමාජ ප්‍රශ්න ගණනාවක් මතුකරනු ඇත. ඒ අතර, ළමා අපයෝජන ඉහළ යාම හා ඒ තුළ ළමා ශ්‍රමිකයන්ගේ වර්ධනය, ළමා විවාහ, විරැකියාව, දුගීකම, මත්පැන් හා මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය, ගණිකා වෘත්තීය, හා අපරාධ වර්ධනයවීම ආදි ගැටලු ගණනාවකි. අධ්‍යාපනය ලැබීමේ විකල්ප මාර්ගයක් ලෙස තාක්ෂණය වෙත වඩ වඩා යොමුවීමෙන් අධ්‍යාපනයේ සාර්ථක ඵල නෙලා ගන්නවා වෙනුවට ඉන් ඈත්විමට හෝ ඉවත්වීමට සිදුවීමෙන්, හෝ ඊට වඩ වඩා ළංවිම හෝ හා ඊට ඇබ්බැහිවිමෙන්ද ඇතිවියහැකි අහිතකර ප්‍රතිඵල තුළින් ජනිතවන සමාජ ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් සෙවීම පහසු කටයුත්තක් නොවනු ඇත. විශේෂයෙන්ම කෝවිඩ් වසංගතයට බරපතල ලෙස ගොදුරු වූ හා ඒ තත්ත්වය මැනවින් කළමනාකරණය කිරීමට අපොහොහොසත්වූ රටවල් සම්බන්ධයෙන් මේ තත්ත්වය වඩාත් දරුණුවනු ඇත.
මූලාශ්‍ර :
Andria Pragholapati (2020) COVID-19 IMPACT ON STUDENTS Department of Nursing, Faculty of Sport Education and Health, Universitas Pendidikan Indonesia, as available at EFFECT OF COVID-19 FOR STUDENT(7)pdf , accessed on 23.05.2020
Burgess Simon, Sivertsen Hans Henrik (2020) Schools, skills, and learning: The impact of COVID-19 on education, as available at https://voxeu.org/article/impact-covid-19-education accessed on 25.05.2020
https://lacsavethechildren.net/ accessed on 23.05.2021.
Marinoni Giorgio, Van’t Land Hilligje, Jensen Trine (2020) THE IMPACT OF COVID-19 ON HIGHER EDUCATION AROUND THE WORLD IAU Global Survey Report, as available at https://www.iau- iu.net/IMG/pdf/iau_covid19_and_he_survey_report_final_may_2020.pdf,accessedon 23.05.2020
Perera Rasanjalee (2012) School Dropouts in Sri Lanka: A Sociological Analysis, conference proceedings, First International Research Conference on Humanities and Social Sciences – IRCHS 2012, University of Sri Jayewardenepura
Sri Lanka Journal of Child Health (2020), COVID-19 pandemic and school education; 49(3): 207-DOI: http://dx.doi.org/10.4038/sljch.v49i3.9135, accessed on 25.05.2021
UNESCO (2020) https://www.weforum.org/agenda/2020/04/coronavirus-education-global-covid19-online-digital-learning/ accessed on 30. 05. 2021
UNICEF (2020) Education and COVID-19 September 2020 https://data.unicef.org/topic/education/covid-19/ accessed on 26. 05. 2021
UNICEF (2021)https://data.unicef.org/resources/remote-learning-reachability-factsheet/,How many children and young people have internet access at home? Estimating digital connectivity during the COVID-19 pandemic, accessed on 26.05.2021.
UNICEF (2020), COVID-19 and children, UNICEF data hub ,March 2020 https://data.unicef.org/covid-19-and-children/?utm_source=UNICEF%20Data&utm_medium=homepage&utm_campaign=COVID19-hub-unicef-data-hero-image, accessed on 29.05.2021
Wang Yixin, Avanesian G., Kamei A., Mishara S., Mizunoya S.,(2021), home? Insights from household survey data available from https://blogs.unicef.org/evidence-for-action/where-do-children-have-internet-access-at-home-insights-from-household-survey-data/, accessed on 23. 05. 2021
ආචාර්ය රසාංජලී පෙරේරා
සමාජවිද්‍යා අධ්‍යයනාංශය
